'Prva komisija je utvrdila je da je Kardelj ranjen hicem iz puške argentinskog ambasadora. A zatim se zaključilo da je bio stvarno ranjen revolverskim metkom iz blizine. Atentator je morao biti član Udbe'...
Taj metak pravim čudom nije oštetio njegov mozak. Ali to je bio početak kraja Jugoslavije!
Velikosrpska frakcija, najmoćnija u državnom i partijskom vodstvu - označila je Edvarda Kardelja kao svoga glavnog protivnika. Oni su stalno upozoravali na neuspjeh “novog ekonomskog poretka”, temeljenog na decentralizaciji i samoupravljanju, ali ih je 1960.godine još više razljutilo novo, prerađeno izdanje njegove studije “Razvoj slovenskog nacionalnog pitanja” iz 1939. U novom izdanju Kardelj se okomio na jugoslavenstvo kao nacionalno opredjeljenje navodeći da Jugoslavija nije nikakva “talionica naroda”, nego samo “društveno-politička, dakle socijalistička kategorija”. Pri tome treba naglasiti da su Kardeljevoj političkoj diskreditaciji pridonijeli i nepovoljni sovjetski stavovi o njemu i njegovim prijedlozima za političku decentralizaciju i uvođenje tržišne ekonomije, ali, isto tako, i njegovi pokušaji da im se dodvori, što je u Moskvi izazvalo još veći prijezir.