Što se to, dovraga, događa? Zoran Milanović zašao je - ima tome već dulje - na protivničku, desnu stranu terena, pa radi ono što je jedan sportski komentator u bivšoj državi zvao “kompletna mešanica pred golom od Vardarot...”. Proizvodi zbrku pred golom domaćina i čovjeku se svako malo pričinja glas Mladena Delića - ljudi moji, pa je li to moguće?
Lijevi predsjednik Republike ustrajno napada desnog predsjednika Vlade kao kriptoljevičara, “komunističkog gojenca”, čovjeka koji se zahvaljujući debelim vezama izvukao od služenja JNA. U toj istoj vojsci Milanović je bio pretor, pripadnik Garde. On, esdepeovac koji je zagrebačkom aerodromu dao ime Franje Tuđmana (je li zamislivo da neki hadezovac nazove čak i neki parking Škorinih dimenzija imenom Ivice Račana?), šefa Tuđmanove stranke raskrinkava kao čovjeka koji je ismijavao prvog hrvatskog predsjednika (što je kod pametnije publike pohvala Plenkijevu duhu), izdankom crvene buržoazije, sinom “mame vojne lekarke” i tako dalje i tomu slično!?
On, iz SDP-a, partije čiji je predsjednik zbog namjere demontaže Jugoslavije HDZ prozvao “strankom opasnih namjera”, napada šefa HDZ-a kao jugozombija koji na scenu izvodi Yutel i “hrvatsko-srpsku koaliciju”, savez “ružnih, prljavih i zlih”. On, koji nikad nije bio u koaliciji sa SDSS-om - iako je optuživan da vodi “srpsku vladu” - napada stranku koja je abonirana na koaliciju s manjinama, iako se HDZ tradicionalno smatra opresorom, a SDP zaštitnikom manjinskih prava.